BARBITUROMANIA.

BARBITUROMANIA. Środki nasenne, niesłusznie cieszące się powodzeniem i nadmiernie rozpowszechnione, są w przewlekłym użyciu szkodliwe. O nałogu mówi się we wszystkich przypadkach, w których leki te zażywane są nie tylko jako środek nasenny, lecz jako środek uspokajający, nawet w dzień. Z biegiem czasu potrzebne są coraz większe dawki do osiągnięcia pożądanego działania. Przewlekłe nadużywanie barbituranów prowadzi z biegiem czasu do objawów otępieniowych, przypominających porażenie postępujące.Pod względem cielesnym stwierdza się: żywoczerwone zabarwienie warg, obniżenie ciśnienia krwi, w cięższych przypadkach zaburzenia mowy typu dyzartrycznego, drżenie rąk, niepewny chód, osłabienie odruchów źrenicznych, niedowłady mięśni ocznych, oczopląs. Pod względem psychicznym dochodzi przede wszystkim do zaburzeń czynności pamięciowych, szczególnie do osłabienia zdolności zapamiętywania, dalej do zwolnienia toku myśli i do obniżenia ogólnej sprawności umysłowej, a wreszcie do stępienia życia afektywnego. Błogostan widuje się bardzo rzadko. Chociaż barbiturany zmniejszają pogotowie drgawkowe, to jednak w zatruciu przewlekłym widuje się niekiedy napady padaczkowe. Czasem w ostrym zatruciu barbituranami widuje się, zanim wystąpią objawy porażenne, stany podniecenia psychoruchowego o charakterze zamętu z lękiem, zamąceniem świadomości, dezorientacją, bezładem myślowym i rozerwaniem wątku kojarzeniowego przy dużej gadatliwości. Po długotrwałym nadużywaniu leków tej grupy widuje się – co prawda rzadko – zespół majaczeniowy, któremu towarzyszyć mogą napady padaczkowe i zapaści niebezpieczne dla życia. W tych przypadkach nagłe odstawienie barlu może pogorszyć stan chorego. Barbituromania prowadzi do spłycenia uczuciowości wyższej i do znacznego zubożenia osobowości. [hasła pokrewne: Częstomocz leczenie, częstomocz, moczenie nocne leczenie ]