Morfinizm.

Częste są posocznice, spowodowane ropniami i ropowicami, których morfiniści nabawiają się wstrzykując sobie morfinę w niejałowych warunkach. Przy badaniu podejrzanego o morfinizm zwracać trzeba baczną uwagę na ślady wstrzykiwań na udach, lewym przedramieniu, piersi i innych okolicach ciała. Ślady te przedstawiają się w postaci blizn, krost ropnych, ropni skórnych i cięższych zakażeń skóry. Morfiniści szukają czasem porady lekarskiej, zwykle skłonieni do tego przez rodzinę i zatajają przy tym istotę cierpienia. Dolegliwości ich i wygląd mogą zdradzić morfinizm. Chorzy ci skarżą się na zaburzenia przewodu pokarmowego, brak łaknienia, zanik popędu płciowego lub niemoc płciową. Nawet gdy nie ma zakażeń skóry, wygląd tych chorych jest wynędzniały i charłaczy. Stwierdzić można zaburzenia odżywcze włosów, paznokci, zębów, skóry. Skóra jest ziemistej barwy i sucha. Źrenice są wąskie. Czasem chorzy skarżą się na naprzemiennie występujące zaparcia stolca i biegunki oraz napadowe poty. Przy kilkakrotnym zetknięciu z tymi chorymi można czasem zadziwić się ich wyglądem raz przybitym, zalęknionym, drżącym, kiedy indziej rozpromienionym i krzepkim. Zdarza się czasem, że chory do poczekalni wejdzie przygnębiony i zbolały, potem zniknie na chwilę w ustępie i wychodzi stamtąd tryskający energią i dobrym samopoczuciem. Do odmiany takiej wystarczy czasem chwilka, gdyż chorzy ci zazwyczaj nie przestrzegają zasad aseptyki; lecz wstrzykują sobie morfinę poprzez ubranie. Wykrycie morfiny w moczu, a: zwłaszcza w soku żołądkowym, jest ważnym sposobem rozpoznawczym, lecz chorego trzeba skłonić do oddawania moczu w obecności lekarza lub pielęgniarza. Kłamliwość i przebiegłość chorych jest bez granic, zwłaszcza że posiadają dużą biegłość w sprawach dotyczących diagnostyki z tego zakresu. O kłamliwości chorych trzeba myśleć, gdy chory zgłasza się do leczenia odwykowego. Nie ma schowka w odzieży, w przedmiotach kieszonkowych, toaletowych, w książkach i innych przyborach oraz w jamach ciała, w których by morfinista nie ukrył zapasu morfiny i strzykawki. Dlatego obowiązuje przy przyjęciu dokładne badanie chorego i wszystkiego, co przyniósł on ze sobą oraz dalsza uważna kontrola w czasie pobytu w szpitalu. Pamiętać trzeba o przyjaciołach chorego, którzy bywają morfinistami i w czasie odwiedzin starają się przemycić morfinę. Chytrość chorych i ich wspólników potrafi często zmylić czujności najlepiej wyszkolonego personelu. [przypisy: majaczenie drżenne, opilstwo, kodeks pracy badania lekarskie ]