Obraz kliniczny zespołu Korsakowa.

Obraz kliniczny zespołu Korsakowa jest wysoce znamienny. Spośród zwykłych objawów otępienia alkoholicznego (dementia alcoholica) zaburzenia pamięci są szczególnie podkreślone, zresztą przy zupełnie czystym sensorium. Przy powierzchownym badaniu chory może nie zdradzać swych objawów: rozmowa z nim toczy się dość gładko, łączność afektywna może być bardzo dobra, upośledzenie pojmowania, jeżeli z chorym poruszamy dobrze mu znaną i łatwą tematykę, np. sprawy jego zdrowia, może nie rzucać się w oczy. Dopiero po dokładniejszym badaniu stwierdzamy znaczne osłabienie zdolności zapamiętywania i rozległe ubytki pamięciowe przy ciężkich zaburzeniach orientacji w czasie, a często i w miejscu. Chorzy zapominają wydarzenia, które miały miejsce nawet przed chwilą, wskutek czego nawet przybliżeniu nie potrafią nam wyjaśnić, co dzisiaj porabiali. W ten sposób nawet bardzo ważne wydarzenia dnia nie utkwią w ich pamięci. Przy bardzo dokładnym badaniu udaje się czasem stwierdzić, że w pewnym stopniu następuje zapamiętanie, jednakże równocześnie zdolność przypominania jest do tego stopnia upośledzona, że te słabe zapisy pamięciowe nie mogą być odtwarzane. Powyżej wspominaliśmy już o rozległych lukach pamięciowych i ich wypełnianiu konfabulacjami, jako najbardziej znamiennym objawie zespołu Korsakowa. Luki pamięciowe obejmować tu mogą nawet wiele lat na długo przed wystąpieniem tej sprawy. Konfabulacje czasem wypowiadane są samorzutnie, czasem dopiero, gdy pobudzimy je odpowiednimi pytaniami i sugestiami. W zespole Korsakowa alkoholicznym bywają one szczególnie bujne, fantastyczne, bezkrytyczne i niepohamowane. Treść ich czasem wyraźnie nawiązuje do omamów i urojeń z czasów majaczenia. Czasem minione te przeżycia utrwalają się jakoby złudy pamięciowe i okazują nawet dążność do pewnej systematyzacji w znaczeniu “psychozy szczątkowej” (psychosis residualis). Towarzyszące zespołowi Korsakowa inne objawy psychoorganiczne, jak bezkrytycyzm i otępienie, zdają się być powodem tego, że chory nie spostrzega sprzeczności w wypowiedziach konfabulacyjnych. Nastrój jest tępy, czasem płytko euforyczny, kiedy indziej drażliwy, rzadziej bojaźliwy. Chorzy są przeważnie bez inicjatywy, spędzają czas bezczynnie, nie mają żadnych dążeń ani ambicji. Poczucie choroby psychicznej rzadko bywa głębsze, przeważnie brak go w ogóle. Pod względem cielesnym, zwłaszcza w przypadkach powstałych ostro, chorzy często przedstawiają obraz wyniszczenia. Rzadziej zdarza się nalana otyłość ośrodkowego pochodzenia. Bardzo często dają się chorym we znaki uporczywe objawy zapalenia wielonerwowego, naśladujące wiąd rdzenia. [podobne: pieczenie w miejscach intymnych, Kabiny Sanitarne, żele intymne dla kobiet]